donderdag 26 november 2009

geen roos zonder doornen


Wij hebben een prachtige bos rozen gekregen: rode rozen op lange stelen. We ronden allerlei zaken af, en dit was de eerste. De functie van coördinator pastoraat in de kerk, die we min of meer samen uitvoerden, leggen we neer. Omdat we 3 maanden niet bereikbaar zijn, en dus niet kunnen coördineren.
De bos is prachtig. Maar wat de rozen bijzonder maakt, zijn de kaartjes die er aan zitten. De persoonlijke woorden van de mensen met wie we samen in het team zitten, raakten ons hart.
De roos symboliseert ook wel een beetje onze dubbele gevoelens over ons verblijf in Azië: het is vooral prachtig en erg waardevol om dat te mogen doen. Tegelijk zitten er een paar pijnpuntjes aan vast. We zullen veel mensen missen, in de eerste plaats onze kinderen. En we kunnen sommige taken die we erg fijn vinden, niet meer uitoefenen.