zondag 27 februari 2011

Terug in het noorden

Na Mandahebpur zijn we verder naar het noorden gereisd. We verblijven op dit moment in het guesthouse in Birgonj. Vorig jaar zijn we hier 10 dagen geweest. Het was ook hier een soort van thuiskomen. Heel leuk om de mensen weer terug te zien. Er wordt goed voor ons gezorgd. Sinds Mandahebpur hebben we weer een auto met chauffeur tot onze beschikking. De chauffeur is dezelfde als vorig jaar. Enorm leuk om te zien dat hij zich ontpopt tot een echte helper. Vorig jaar bestond zijn aandeel uit autorijden, m’n tas dragen en de auto poetsen. Intussen regelt Boslu van alles. Stuurt hij mensen aan en is hij er op de juiste momenten. Hij heeft er ook veel lol in om Bengaals met ons te praten. Hij drinkt met ons een nederlands “kopje koffie” en zou heel graag met ons naar Nederland komen. Hij wil graag onze chauffeur, kok, en persoonlijke bodyguard worden. Hij is overigens niet de enige die mee zou willen…


Hier in het noorden hebben we nieuwe CDC’s bezocht, die in het afgelopen jaar gestart zijn. Maar ook een aantal waar we vorig jaar ook geweest zijn. Veel kinderen herkenden ons nog. Andersom was dat niet het geval. (Vorig jaar hebben we 2800 kinderen gezien in 10 weken.)
We hebben ook een weeshuis in aanbouw bezocht. Een dorpje waar plaats is voor 50 weeskinderen en 10 moeders (weduwes).  Vijf huisjes, een school, een woning voor de beheerder en een guesthouse, komen op een terrein met ook nog een speelplaats, een vijver en wat grond om voedsel op te verbouwen.Van zulk soort dingen kun je helemaal blij worden. Maar er zijn ook andere momenten. Met name de enorme armoede blijft schrijnend om te zien. We zijn per trein naar het noorden gereisd. Een rit van 6 uur door de rijstvelden, langs kleine dorpjes, akkervelden etc. Maar ook toen eigenlijk alleen maar armoede, armoede en nog eens armoede. We reisden eersteklas maar dat betekende alleen maar dat we zeker waren van een zitplaats. Het leek wel of we in de eerste trein zaten die ooit uitgevonden is.

De dagen gaan snel voorbij. We maken veel kilometers en we hebben een record aantal kinderen gezien. Tot nu toe ruim 1700. Morgen komt de grootste uitdaging. We gaan namelijk naar Nilphamary waar we vorig jaar 8 dagen zijn geweest. Toen hebben we elke dag 1 CDC bezocht. Morgen komen echter al die kinderen op 1 dag naar ons toe. Dat betekent dat we morgen 400 kinderen gaan onderzoeken. We hoorden dit vanmiddag tijdens de lunch. Om de één of andere reden vonden ze dat niet de moeite waard om met ons te overleggen. Normaliter zien we zo’n 100 kinderen per dag. Gelukkig zijn er in Nilphamary een aantal healthworkers en we gaan er dus wel van uit dat die morgen mee kunnen helpen. Strategie en crowd control zijn heel belangrijk. We vertrekken vroeg, zodat we om 9.00 uur ter plekke zijn. Dan eerst een korte vergadering hoe we het aan gaan pakken.

Han is alvast begonnen met het maken van een presentatie met de resultaten van de afgelopen weken. We houden bij hoeveel kinderen we zien en wat de problemen zijn. Woensdag reizen we terug naar Dakha, waar we donderdag de resultaten gaan bespreken. Als we alles klaar hebben zullen we het eindresultaat zeker in een blog melden.

Wat de taal betreft maken we vorderingen. Het Bengaals is een moeilijke taal met allerlei vervoegingen. Zelfs de getallen worden vervoegd. Voor het onderzoeken van de kinderen is het handig dat we nu zelf ook gemakkelijker met de kinderen kunnen communiceren. We kennen een paar standaardzinnen, en de antwoorden die je kan verwachten. Dan lijkt het net of we een heel gesprekje kunnen voeren. Maar als we niet weten waar het gesprek over gaat, tasten we nog erg in het duister. Gelukkig hebben we een vertaler waar we op terug kunnen vallen.

Tot slot nog een impressie van een CDC toilet. Eerlijk gezegd waren we nogal verontwaardigd over de staat waarin het verkeerde. We gaan hier wat van zeggen op het hoofdkantoor. Om te illustreren hoe kindonvriendelijk het er uit zag, hebben we dit filmpje gemaakt.

1 opmerking:

  1. Geef mij maar scharnieren aan de deur. Ik vraag mij af hoe je het doet wanneer je alleen bent en hoognodig moet.

    Sterkte morgen met die 400 onderzoeken!

    Jaap

    BeantwoordenVerwijderen