maandag 30 april 2012

Op weg

Ik (Han) heb last van een muisarm. Pijn in mijn pols, elleboog en schouder. Maar gelukkig is dat morgen weer over. En het resultaat is er wel naar. Vandaag heb ik het grootste deel van de dag besteed aan het naar het Bengaals vertalen van de posters. Hoewel vertalen, eigenlijk alleen de in het Bengaals vertaalde woorden knippen en plakken in het oorspronkelijke document. Eitje zou je denken. Mooi niet dus: Eerst Bengaals lettertype installeren op mijn computer. Dan knippen en plakken, waarbij alle opmaak verhaspeld wordt, en dus moet worden hersteld. Dan blijken er nog wat spelfoutjes in te zitten, maar zonder Bengaals toetsenbord is dat erg lastig corrigeren. Dat moet op een andere computer gebeuren, en dan weer knippen en plakken. Dan blijkt de printer bepaalde Bengaalse letter zomaar anders af te drukken.... Enzovoort, enzovoort. Het resultaat is een muisarm, maar wel vier mooie posters.

Het moest vandaag wel af. Want morgen reizen we. We gaan naar Naogaon.
Gisteren is ons reisschema vastgesteld. Vandaag is die nog wat bijgesteld. Maar morgen gaat het dan toch gebeuren. We gaan op weg.
Naogaon ligt een stuk meer naar het noorden in Bangladesh. Iedereen waarschuwt ons voor de hitte die we daar gaan tegen komen. Hier in Dhaka is het ook warm, maar hebben we airco. Die zetten we zo min mogelijk aan om alvast aan de hitte te wennen. Want straks hebben we geen airco meer. We zijn benieuwd.

Gisteren en vandaag hebben we hier in de buurt gewandeld. Opnieuw merk je dan weer wat een andere wereld dit is. Maar wat ook steeds op valt is de enorme vriendelijkheid van alle mensen, en de rust die ze uitstralen. Wendy zei: ik kan me voorstellen dat je heel erg van deze mensen gaat houden. En zo is het!

PS van Corry, Hans en Wendy: we hebben 4 verschillende posters en hebben er dus totaal zo'n 216 nodig omdat er 54 CDC's (Child Development Centres) zijn. Wat blijkt: er is een offerte gevraagd bij het copycentre voor 600 gesealde posters. De staf hier bleek ze zo goed te vinden dat ze deze posters ook voor hun andere programma's willen gebruiken. #wij zijn heel trots op Han

zondag 29 april 2012

Stakingen

Het is stil op straat. Er rijden geen auto's en geen motoren. De oppositie heeft een staking uitgeroepen, en de mensen houden zich daar massaal aan.
Dat klinkt als een succesvolle stakingsoproep. Maar hier op kantoor wordt gewoon gewerkt. En de bouw van het flatgebouw tegenover het kantoor gaat ook gewoon door. Eigenlijk wil iedereen gewoon doorwerken, en wie dat enigszins kan, doet dat ook.

Een staking uitroepen is in Bangladesh geen oproep om mee te doen. Maar een dreigement. Het dreigement is dat je niet veilig bent, als je niet meedoet. Fanatieke aanhangers dreigen met geweld om de staking bij iedereen af te dwingen. Van scholen waar les wordt gegeven kunnen de ruiten worden ingegooid, of erger, brandbommen worden naar binnen gegooid. Auto's, bussen en motoren die rijden, worden tegenghouden, leeggehaald en in brand gestoken. Soms gaat de brand er al in, voordat iedereen er uit is...

Als je je netjes aan de staking houdt, heb je niks te vrezen. En in de buitenwijk van Dhaka, waar wij zitten, merk je er ook niks van. Alleen kan een deel van het personeel door het reisverbod niet op het werk verschijnen. Anderen komen lopend, of op de fiets. Angst inboezemen. Zo kan een kleine groep er voor zorgen dat de meerderheid zich aan de staking houdt.

De staking is uitgeroepen voor vandaag (zondag is hier een gewone werkdag) en morgen. Voor ons betekent dit dat we pas vanaf dinsdag naar de trainingscentra kunnen reizen. Maar dat geeft wel extra rusttijd en tijd om voorbereidingen te treffen, waar we goed gebruik van zullen maken.

zaterdag 28 april 2012

Eerste indrukken

Hallo lieve mensen,
Na twee hele goede vluchten zijn we gisteren aangekomen in een zeer warm Bangladesh. We logeren de eerste dagen op het hoofdkantoor in een buitenwijk van Dhaka. We ontmoeten allemaal zeer vriendelijke gastvrije mensen, die goed voor ons zorgen.

Vanmorgen zijn we naar de " markt" hier om de hoek geweest(nog geen straat tandarts gezien) en hebben wat door de buurt gewandeld. Zeer indrukwekkend wat je ziet en om te beleven hoe de mensen hier werken en leven. Alleen hoe ze met de dieren hier omgaan is wat minder aangenaam.Wij zien ze als lieve huisdieren en hier zien ze het meer als hun eten.

In de straten en op de markt zie je de echte hand-arbeiders. In het bouwen van een huis, het stuk slaan van grote stenen om er kleine steentjes van te maken voor het cement. Het slachten en klaar maken van de dieren voor het eten, het maken van kleding met de naaimachine, maar ook het uitsorteren (foto) van het vuil. Plastic, papier ect. En al die dingen vind je dus direct naast elkaar! Qua gezondheid niet echt goed.

Morgen hebben we eerst een dagopening, waar wij ook al even vertellen wat wij komen doen. Daarna een overleg met de staf om de plannen concreet te maken. Het is de bedoeling om maandag op pad te gaan om dan het veld in te gaan om daar aan de slag te gaan. Het enige is dat er stakingen komen en dat dan het reizen niet gaat lukken. Dus wanneer we precies gaan hangt daar dan nog even van af. We hebben tot nu toe onze tijd gebruikt voor het bijkomen van de reis, de omgeving verkend, gezellig aan het kletsen, mensen ontmoeten en de Bengaalse kleding "geshowt".

Dank voor jullie berichtjes en heel veel liefs van ons allemaal. Wendy.

dinsdag 24 april 2012

een logo

We hebben een logo!
Met dank aan Kornel Ringelberg van Van Dijk 3DE te Putten hebben we een prachtig beeld dat past bij onze stichting. Zo'n logo bedenken is nog een hele klus. Identiteit, gewenste uitstraling en persoonlijke smaak van vele betrokken mensen komen samen in een creatief proces. En het resultaat mag er zijn. Daarom met trots gepresenteerd!

woensdag 18 april 2012

Opbrengst actie: 22.974 tandenborstels en veel betrokkenheid

“Our names are Han and Corry Tan. We live in the Netherlands. That is a country far, far away in Europe.” Met deze woorden stelden we ons vaak voor aan de kinderen op de scholen. En aan de medewerkers in het veld. 
 
Nederland, en zelfs Europa is voor die mensen alleen een naam, waar ze zich niks bij voor kunnen stellen. In het begin zijn ze verbaasd en nieuwsgierig dat mensen uit zo’n ver land daar naar toe komen. Maar naarmate we daar wat langer zijn, de kinderen persoonlijk nakijken en individueel advies geven, bij het eten praten over hun gezinnen en persoonlijke omstandigheden, zijn ze blij verrast dat we echt voor hen komen. Betrokken zijn.

De tandenborstelactie heeft voldoende geld opgeleverd voor 22.974 tandenborstels. Een geweldig bedrag, waar we heel blij mee zijn.

Van allerlei kanten deden mensen mee met de actie.  Bedragen variërend van enkele dubbeltjes tot honderden euro’s kwamen binnen via de bank, de actiepunten of de collectebussen. Dan weer druppelsgewijs, dan weer in golven. Het was heel leuk om te zien dat blijkbaar heel veel verschillende mensen geld geven. Betrokken zijn.

Wij geloven dat veel mensen in westerse landen betrokken zijn bij mensen in ontwikkelingslanden. Het geven van geld is een manier om die betrokkenheid een gezicht te geven. Natuurlijk zullen de schoolkinderen in Bangladesh blij zijn, omdat ze een tandenborstel krijgen. Maar ze zullen ook blij zijn omdat mensen in een ver, ver land, waar ze zich niks bij kunnen voorstellen, de moeite nemen om er voor te zorgen dat zij een tandenborstel krijgen. Betrokken zijn.

Alle gevers hartelijk dank. Voor jullie giften. En voor jullie betrokkenheid.
We zullen JULLIE tandenborstels doorgeven aan de kinderen in Bangladesh.

zondag 1 april 2012

Het groene gezicht van Bangladesh

Ons eerste bezoek aan Bangladesh viel in januari en februari. Alles was dor en droog. We zagen eindeloze vlaktes met droge bruine aarde, met daarop de verdorde stompjes van geoogste rijst.  We hadden medelijden met de bananenbomen waar we langs reden. We dachten dat ze dood waren, want de bladeren waren helemaal bruin. Later ontdekten we dat ze bruin waren van de laag stof die op de bladeren lag. De stof blijft op de bladeren liggen in de droge tijd, die loopt van november tot april. Aan het eind van ons bezoek zagen we hier en daar een vleugje groen van net geplante rijst.

Ons tweede bezoek viel in februari en maart. De regen is dan nog niet gevallen, maar op veel plaatsen werd er al rijst geplant. Het water dat daarvoor nodig is werd machinaal uit de grond omhoog gepompt en met de hand over de jonge plantjes verspreid. De eindeloze droge vlaktes die we op ons eerste bezoek zagen, werden onder water gezet om er rijst op te kunnen planten. Omdat we dit keer een maandje later in het land waren, stond de rijst al een stuk hoger. Omdat het warmer werd gingen bomen uitlopen en bloeien. Bangladesh kreeg voor ons een veel groener gezicht.

Bangladesh kent zes seizoenen:
Basanto (lente) februari tot april,
Grishma (zomer) april tot juni,
Barsha (regen) juni tot augustus,
Sharat (herfst) augustus tot oktober,
Hemanto (mist) oktober tot december,
Sheet (winter) december tot februari.

Elk seizoen heeft zijn eigen temperatuur en vochtigheidsgraad. En geeft daarmee zijn eigen gezicht aan Bangladesh. Wij hebben tot nu toe Sheet en Basanto meegemaakt.

Dit jaar zullen we er van eind april tot begin juni zijn. De zomer zal warm en vochtig zijn, en het kan wel 40 graden worden. Dat zal wel even wennen zijn.
Maar waar we naar uit zien is hoe het land er uit zal zien. Vorig jaar vertelde één van de medewerkers hoe mooi ze de hoge groene rijsthalmen vond, die zachtjes in de wind heen en weer wiegen. Die gaan we dit jaar meemaken. De warmte en vocht zal leiden tot een explosie van groen, wat weer een heel ander beeld van Bangladesh zal geven. Bangladesh zal dan haar groene gezicht waarover je in de reisgidsen leest, ook aan ons laten zien.

En met een beetje geluk zijn begin juni de mango’s rijp. Dat geeft Bangladesh in deze tijd wel een heel aantrekkelijk gezicht.