Training, in de krant, kinderen nakijken, reizen en een gebroken hart

Het is al weer een week geleden dat we onze laatste blog schreven. We hebben het keidruk gehad. Maar we willen jullie op de hoogte houden, daarom dus even een snelle update over de laatste week.
Na onze eerste training zijn we doorgereisd naar Mohadebpur. Een plaats die in het noordwesten van Bangladesh ligt. Op deze trainingsplek waren we in 2011 en 2012 ook al geweest. En we sliepen in dezelfde kamer, waar we een paar jaar geleden nog een rat in ons bed hadden gehad. Maar de kamer was intussen duidelijk opgeknapt. En er was zelfs airco in geïnstalleerd. Weliswaar lawaaierig en alleen beschikbaar als er stroom was, maar toch... We konden het daar best uithouden.

Ook in dit gebied werden noodhulppakketten, met de zeep van Changing Lives, uitgedeeld aan gezinnen die getroffen zijn door de overstromingen.
Wij waren liever gelijk voluit gestart met de training, maar wij moesten aanwezig zijn bij de start van het uitdelen van de pakketten in dit gebied. Er zouden ook wat hoogwaardigheidsbekleders komen, en die wilden de "donoren" graag de hand schudden.
Natuurlijk is het ook geweldig fijn, om te zien dat de mensen blij zijn met de pakketten. Dus daar hebben we van genoten, en samen met de hoogwaardigheidsbekleders hebben we de krant gehaald.

Ook bij deze tweede training waren de deelnemers enthousiast, leergierig en zeer betrokken. Alle deelnemers zijn op de derde dag naar huis gegaan met een persoonlijk plan, om het geleerde in de praktijk te brengen. De directeur van onze partnerorganisatie, die daar ook moest zijn in verband met de noodhulp, heeft het eind van onze training meegemaakt, toen de laatste groep deelnemers hun plannen presenteerden. Hij heeft zijn persoonlijke hulp aangeboden (en gezag aangewend) om de deelnemers te motiveren om die plannen ook werkelijk uit te voeren.

We wilden ook nog een persoonlijk verhaal schrijven met iemand die in de overstromingen heeft gezeten. Nou dat hebben we geweten. Ons hart brak. Daar komt een apart verhaal over.

De volgende dag was voor het nakijken van de kinderen op twee scholen. Helaas zijn slechte gebitten en worminfecties nog steeds de hoofdproblemen. Dus de aandacht daarvoor zullen we nog even blijven aanzwengelen.

Maandag zijn we teruggereisd naar Dhaka. De volgende dag in de ochtend onze eerste feedback gegeven aan de leiding van onze partnerorganisatie, en in de middag doorgereisd naar Sreemongal.

Sreemongal ligt in het noordoosten van Bangladesh, in de uitlopers van de Himalaya. Het is hier heuvelachtig, groen en iets minder warm. Maar nog wel erg vochtig. Vandaag hebben we de kinderen van drie scholen onderzocht. Morgen starten we hier met onze laatste training van deze reis. We hebben hier maar twee dagen voor de training, maar ook minder deelnemers. Dus we gaan kijken hoe ver we komen.